Την προηγούμενη Πέμπτη, ημέρα που ξεκινούσε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, έγινε γνωστό ότι η Αυστρία αποφάσισε να δέχεται το πολύ μέχρι 80 αιτήσεις ασύλου την ημέρα και να κλείνει τα σύνορά της για τους υπόλοιπους. Η Σλοβενία και η Κροατία, ανακοίνωσαν αμέσως ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να κλείσουν και αυτές τα σύνορά τους. Η Σερβία και η Μακεδονία, που δεν είναι μέλη της ΕΕ, χωρίς αμφιβολία θα ακολουθούσαν.
Η Ελλάδα, που δεν μπορεί να κλείσει τα σύνορά της, γιατί είναι θαλάσσια, απείλησε ότι αν δεν βρισκόταν τρόπος να μείνει ανοιχτή η διαδρομή των προσφύγων θα τίναζε στον αέρα το Κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής. Το κείμενο αυτό, αφορούσε τις σχέσεις ΕΕ – Βρετανίας και την προσπάθεια να μην χαθεί το δημοψήφισμα που έχιε εξαγγείελι ο Κάμερον για την παραμονή της χώρας του στην Ένωση. Η Ευρώπη διαλύεται εξ αιτίας του προσφυγικού.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Αυστρία, μαζί με την Γερμανία και την Σουηδία είναι οι χώρες που κατ εξοχήν ακούν ανοιχτή πολιτική στο προσφυγικό. Όμως, στις 24 Απριλίου στην Αυστρία πρόκειται να γίνουν προεδρικές εκλογές, και το προσφυγικό είναι βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών του Κόμματος της Ελευθερίας (FPO). ΟΙ σοσιαλδημοκράτες του καγκελάριου Βέρνερ Φάινμαν, βρίσκονται αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, στην τρίτη θέση. Αυτό ήταν που έκανε τον Φάινμαν να ανακοινώσει ότι κλείνει τα σύνορα, αφού άλλες ευρωπαϊκές χώρες –και ιδίως οι «τέσσερεις του Βίζεγκραντ», Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία, – αρνούνται πεισματικά να κουνήσουν έστω και το δαχτυλάκι τους.
Δεν είναι όμως μόνο η Αυστρία που πιέζεται από την ακροδεξιά. Αν η Ελλάδα πήρε την διαβεβαίωση που ζήτησε για την ελεύθερη ροή προσφύγων, και η Σύνοδος Κορυφής δεν κατέληξε σε φιάσκο, αυτό οφείλεται στην Γερμανία, που έδωσε την διαβεβαίωση ότι θα συνεχίσει να δέχεται 3500 πρόσφυγες την ημέρα. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. Μπορεί Η Μέρκελ να βλέπει τους πρόσφυγες σαν μοναδική ευκαιρία ώθησης της γερμανικής οικονομίας προς τα εμπρός, αλλά κριτήριο για το πώς το βλέπουν οι υπόλοιποι θα είναι οι εκλογές σε τρία γερμανικά κρατίδια στις 13 Μαρτίου. ΟΙ ακροδεξιοί της «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (AfD) δείχνουν μια ισχυρότατη δυναμική.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να διαχειριστεί τους κραδασμούς από το προσφυγικό. Μοναδικής της ελπίδα, είναι να αναλάβει να συγκρατήσει τους πρόσφυγες η Τουρκία, η οποία όμως δεν έχει κάποιον λόγο να πιεστεί πάνω σε αυτό. Υπάρχει επίσης και το ΝΑΤΟ, το οποίο εμπλέκεται στα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, σε επιχειρήσεις που ονομάζονται «διάσωση» και «καταπολέμηση παράνομης διακίνησης», ενώ στην ουσία είναι απώθηση των προσφύγων πίσω στο Τουρκικό έδαφος. Εάν η Τουρκία και το ΝΑΤΟ δεν αποδώσουν, η Ευρώπη δεν έχει πλέον να παίξει άλλο χαρτί. Αυτό θα το ξέρουμε στις 7 Μαρτίου, που θα συγκληθεί η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής ΕΕ – Τουρκίας.
Η Μέρκελ πιέζεται από τους πιο στενούς της συμμάχους: τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας στο εσωτερικό της Γερμανίας, την Αυστρία, την Κροατία, τις χώρες του Βίζεγκραντ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην φάση αυτή, χρειάζεται απεγνωσμένα στήριξη από την Ελλάδα, την οποία, όμως, έχει, ταυτόχρονα, φορτώσει με ένα δυσβάστακτο οικονομικό πρόγραμμα και με τεράστια κοινωνικά προβλήματα.
Η Συρία και το Αφγανιστάν εκδικούνται. Η αποσταθεροποίηση των χωρών αυτών, στην οποία η Ευρώπη συνέβαλλε ενεργά, έχει τώρα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Η απειλή του κατακερματισμού και της ακροδεξιάς οπισθοδρόμησης είναι ορατή. Οι δυνάμεις του καλού είναι εδώ, υπερασπίζονται τους πρόσφυγες, τα ανοιχτά σύνορα, την ειρήνη, αλλά διαθέτουν ελάχιστα μέσα για να παρέμβουν στην κατάσταση. Κατά τα άλλα όλα είναι υπό έλεγχο.
Steven F. Worried 